നിഴലിനോട് ..
ആദ്യ പാഠം 'അനുകരണമായിരുന്നു'. പിന്നീട് 'നില്ക്കാനും' 'ഒഴിയാനും' ഒരുപാട് ഗുണം ചെയ്ത ആദ്യ പാഠം! റിയലിസവും സര്റിയലിസവും അന്യരായിരുന്ന ആ കാലത്ത് , എന്റെ വിരലുകളെ നീ മാനും മീനും മറുതയുമാക്കി. മണ്ണെണ്ണ വിളക്കിനേം എമര്ജന്സി ലാംബിനേം , എന്തിന്? അഭിമാനിയായ സൂര്യനെ പോലും നീ ശിഘണ്ടിയാക്കി. പിന്നെ ധൈര്യമായും ഭയമായും, താങ്ങായും തെമ്മാടിയായും, പ്രത്യക്ഷനും അപ്രത്യക്ഷനുമായി . എങ്കിലും അന്നെനിക്ക് നിന്നോട് മതിപ്പായിരുന്നു. ഒരിക്കലെങ്കിലും നീയാകാന് ഞാന് കൊതിച്ചിരുന്നു... പിന്നീടെന്നോ കാലത്തിന്റെ ആര്ത്തവത്തിനു മുറ തെറ്റി . കണിക്കൊന്നയെയും വേണാട് എക്സ്പ്രേസ്സിനേം അത് ഒരുപോലെ വിഡ്ഢികളാക്കി. അങ്ങനെ നാം അപരിചിതരായി. നിന്നെ കണ്ടിട്ടും ഞാന് കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു, നീ എന്നെയും.. പിന്നെ പ്രണയവും മുന്നേറ്റവുമായി, കെട്ടിപ്പടുക്കാന് സ്വപ്നങ്ങളായി , ചവിട്ടി മെതിക്കാന് ജീവനുകളായി. അപ്പോഴേക്കും ഞാന് നിന്നെ വെറുത്തിരുന്നു. ചിരിക്കാനും കരയാനും അറിയാത്ത നിന്നെ ഓര്ത്ത്, ഞാന് സ്വയം അഭിമാനിച്ചിരുന്നു . നിന്റെ കഴിവു